Salomone Leclercq

Salomone Leclercq

(1745-1792)

Beatificazione:

- 17 ottobre 1926

- Papa  Pio XI

Canonizzazione:

- 16 ottobre 2016

- Papa  Francesco

- Piazza San Pietro

Ricorrenza:

- 2 settembre

Frate Professo dei Fratelli delle Scuole Cristiane, martire. Rivestì gli incarichi di insegnante, direttore ed economo e, infine, fu segretario di fratel Agatone, il superiore generale. Fu sempre fedele ai propri doveri, anche quando, insorta la rivoluzione francese, non volle sottostare alle leggi che obbligavano i sacerdoti a prestare giuramento di fedeltà e che sopprimevano le congregazioni religiose. Nel 1792 venne primma arrestato e poi ucciso in odio alla fede a colpi di spada

  • Biografia
  • Omelia
  • Lettera Apostolica
“Soffriamo con gioia e con ringraziamento per le croci e le afflizioni che ci sono inviate”

 

 

VITA  E  OPERE

 

 

    Fratel Salomone Leclercq (al secolo Guglielmo Nicola Ludovico) nacque a Boulogne-sur-Mer (Francia, Diocesi di Arras, suffraganea di Lille) il 14 novembre 1745. Suo padre era commerciante nella Città Bassa, animata dalle attività portuali. A differenza dei suoi quattro fratelli, Nicola frequentò la scuola ad indirizzo commerciale che i Fratelli delle Scuole Cristiane dirigevano in città. Questa circostanza, unita all’educazione cristiana che riceveva in famiglia, preparò il terreno alla sua futura vocazione.

    I piani del padre erano quelli di preparare il figlio a succedergli nel lavoro. Infatti, appena Nicola terminò i corsi scolastici, lo pose a lavorare presso un commerciante nelle vicinanze di Boulogne e successivamente lo inviò a Parigi alle dipendenze di un altro suo amico commerciante. L’ambiente che frequentava, soprattutto a Parigi, non piaceva a Nicola. Così, ritornato a Boulogne, espose al padre i motivi del suo disagio e gli manifestò il desiderio di seguire l’esempio dei suoi antichi maestri.

    Il 25 marzo del 1767 entrò nel noviziato di Saint-Yon a Rouen. Pronunciò i voti nel 1769 e nel settembre del 1770 fu inviato ad insegnare a Maréville. Emise la Professione Perpetua nel 1772.

    Lo stesso anno fu nominato aiutante di Fr. Lothaire, Direttore del noviziato di Maréville, e l’anno successivo fu destinato lui stesso ad assumerne la direzione. Nel 1777 fu nominato “procuratore” di quella grande casa. Rimase in quest’incarico soltanto tre anni, perché nel 1780 fu inviato ad insegnare matematica nello Scolasticato che fu aperto a Melun. Al compimento dei 15 anni di professione perpetua richiesti dalle Regole, partecipò al Capitolo Generale del 1787. Fu nominato Segretario del Capitolo, al termine del quale fu chiamato a svolgere la stessa funzione alle dirette dipendenze  del Fratello Superiore Generale.

    Arrivarono gli anni turbinosi e violenti della Rivoluzione. Nel 1791, quando i Fratelli e lo stesso Superiore Generale furono obbligati ad abbandonare la casa situata in Rue Neuve, nella speranza che passasse la bufera, rimase soltanto lui a custodirla. Anche se vestiva civilmente, non dovette passare inosservato, forse perché frequentava le chiese nelle quali celebravano i sacerdoti che non avevano prestato giuramento o forse la sua dedizione al servizio dell’Istituto e l’affetto per la Chiesa fedele al Papa avevano già attirato su di lui l’attenzione dei nemici della Chiesa.

    Il 15 agosto 1792 le guardie invasero la casa dei Fratelli di Rue Neuve e arrestarono quell’unico religioso che era rimasto a custodirla, Fratel Salomone. Lo condussero prigioniero al convento dei Carmelitani. Dopo qualche giorno verrà barbaramente giustiziato nel giardino, teatro di uno dei più terribili eccidi avvenuti durante quegli anni terribili: 166 tra sacerdoti e religiosi, imprigionati per aver rifiutato di giurare la Costituzione civile del clero, furono lì massacrati senza alcun giudizio e i loro corpi gettati nel pozzo del giardino. Era il 2 settembre 1792. Pochi giorni prima di morire, Fratel Salomone così scriveva ad una delle sue sorelle: “Soffriamo con gioia e con ringraziamento per le croci e le afflizioni che ci sono inviate. Da parte mia non sono degno di soffrire per Lui, dal momento che finora non ho sperimentato nulla di cattivo, mentre vi sono tanti confessori della fede in difficoltà”.

    Negli anni successivi, la fama di martirio accompagnò la memoria del Beato Salomone e dei suoi Compagni.

 

 

"ITER" DELLA CAUSA

 

 

a) In vista della Beatificazione

 

    Il Processo Informativo Ordinario dei Servi di Dio “Ioannis-Mariae du Lau, archiepiscopus Arelatensis, Francisci-Josephi de la Rochefoucauld, episcopi Bellovacensis, Petri-Ludovici de la Rochefoucauld, episcopi Santonensis, et Sociorum, in odium fidei Parisiis mense Septembri 1792 interemptorum” ebbe inizio nella diocesi di Parigi il 14 marzo 1901 quando il cardinale François-Marie-Benjamin Richard de la Vergne costituì il tribunale diocesano, che concluse i suoi lavori il 5 febbraio 1906. Trasferito a Roma, il Processo ebbe termine nel 1916. Il 12 luglio di quell’anno fu emanato il Decreto “super non cultu”; dal 1924 al 1926 si susseguirono le Congregazioni “super martyrio” e finalmente il 4 ottobre il Processo si concludeva con la Congregazione del “Tuto”. La Beatificazione di questo gruppo di 191 Martiri ebbe luogo il 17 ottobre 1926.

    Fratel Salomone occupa il 57° posto dei martiri elencati nella lista della bolla Teterrima ac miseranda seditio con la quale Pio XI li beatificò.

 

b) In vista della Canonizzazione

 

    È stato presentato alla Congregazione delle Cause dei Santi il presunto caso miracoloso di una bambina di cinque anni del Venezuela, morsa al piede sinistro da un animale che all’inizio non fu identificato. Peggiorando rapidamente, la bambina fu portata al Pronto Soccorso di una Clinica di Caracas, dove la situazione fu così descritta: “due lesioni di entrata sul piede sinistro, caratteristiche del morso di serpente, ecchimosi ascendente del membro inferiore sinistro fino all’inguine e al gluteo con segni di infiammazione, alta temperatura, colore rosso e violaceo e variazioni che suggeriscono una compromissione della circolazione e che precedono la necrosi, assenza del polso pedidio”.

    Ci si preparava all’amputazione della gamba, nella speranza di limitare i danni ed evitare conseguenze molto più gravi. Inaspettatamente l’evoluzione volse al meglio, i valori ritornarono normali e non ci fu necessità di amputazione, tanto che la bambina il giorno 11 settembre fu dimessa completamente sana. Controlli clinici successivi hanno rilevato condizioni fisiche normali e assenza di esiti con completa integrità anatomo-funzionale dell’arto inferiore.

    Questa speciale grazia fu attribuita immediatamente al Beato Fratel Salomone, di cui tutti gli abitanti di Sabaneta di El Hatillo sono devotissimi.

    Separata la Causa del Beato da quella dei suoi Compagni, l’Inchiesta diocesana ebbe inizio il 19 gennaio nella diocesi di Caracas e si concluse il 29 settembre del 2011. Il 6 luglio 2012 si ebbe il Decreto di Validità dell’Inchiesta diocesana “super miro” e il 3 marzo 2016 si è avuta la Consulta medica che, a grande maggioranza, si è pronunziata per l’inspiegabilità scientifica del caso.

    Il Congresso Peculiare dei Consultori Teologi si svolse il 5 aprile 2016. La Sessione Ordinaria dei Cardinali e dei Vescovi, il 3 maggio successivo, ha giudicato la guarigione come un vero miracolo.

    Il Santo Padre Francesco ha autorizzato la Congregazione delle Cause dei Santi a promulgare il Decreto sul miracolo.

SANTA MESSA E CANONIZZAZIONE DEI BEATI

Salomone Leclercq, Giuseppe Sánchez del Río, Manuel González García, Lodovico Pavoni, Alfonso Maria Fusco, 
Giuseppe Gabriele del Rosario Brochero, Elisabetta della Santissima Trinità Catez

OMELIA DEL SANTO PADRE FRANCESCO

Piazza San Pietro
Domenica, 16 ottobre 2016

 

All’inizio dell’odierna celebrazione abbiamo rivolto al Signore questa preghiera: «Crea in noi un cuore generoso e fedele, perché possiamo sempre servirti con lealtà e purezza di spirito» (Orazione Colletta).

Noi, da soli, non siamo in grado di formarci un cuore così, solo Dio può farlo, e perciò lo chiediamo nella preghiera, lo invochiamo da Lui come dono, come sua “creazione”. In questo modo siamo introdotti nel tema della preghiera, che è al centro delle Letture bibliche di questa domenica e che interpella anche noi, qui radunati per la canonizzazione di alcuni nuovi Santi e Sante. Essi hanno raggiunto la meta, hanno avuto un cuore generoso e fedele, grazie alla preghiera: hanno pregato con tutte le forze, hanno lottato, e hanno vinto.

Pregare, dunque. Come Mosè, il quale è stato soprattutto uomo di Dio, uomo di preghiera. Lo vediamo oggi nell’episodio della battaglia contro Amalek, in piedi sul colle con le braccia alzate; ma ogni tanto, per il peso, le braccia gli cadevano, e in quei momenti il popolo aveva la peggio; allora Aronne e Cur fecero sedere Mosè su una pietra e sostenevano le sue braccia alzate, fino alla vittoria finale.

Questo è lo stile di vita spirituale che ci chiede la Chiesa: non per vincere la guerra, ma per vincere la pace!

Nell’episodio di Mosè c’è un messaggio importante: l’impegno della preghiera richiede di sostenerci l’un l’altro. La stanchezza è inevitabile, a volte non ce la facciamo più, ma con il sostegno dei fratelli la nostra preghiera può andare avanti, finché il Signore porti a termine la sua opera.

San Paolo, scrivendo al suo discepolo e collaboratore Timoteo, gli raccomanda di rimanere saldo in quello che ha imparato e in cui crede fermamente (cfr 2 Tm 3,14). Tuttavia anche Timoteo non poteva farcela da solo: non si vince la “battaglia” della perseveranza senza la preghiera. Ma non una preghiera sporadica, altalenante, bensì fatta come Gesù insegna nel Vangelo di oggi: «pregare sempre, senza stancarsi mai» (Lc 18,1). Questo è il modo di agire cristiano: essere saldi nella preghiera per rimanere saldi nella fede e nella testimonianza. Ed ecco di nuovo una voce dentro di noi: “Ma Signore, com’è possibile non stancarsi? Siamo esseri umani… anche Mosè si è stancato!...”. E’ vero, ognuno di noi si stanca. Ma non siamo soli, facciamo parte di un Corpo! Siamo membra del Corpo di Cristo, la Chiesa, le cui braccia sono alzate giorno e notte al Cielo grazie alla presenza di Cristo Risorto e del suo Santo Spirito. E solo nella Chiesa e grazie alla preghiera della Chiesa noi possiamo rimanere saldi nella fede e nella testimonianza.

Abbiamo ascoltato la promessa di Gesù nel Vangelo: Dio farà giustizia ai suoi eletti, che gridano giorno e notte verso di lui (cfr Lc 18,7). Ecco il mistero della preghiera: gridare, non stancarsi, e, se ti stanchi, chiedere aiuto per tenere le mani alzate. Questa è la preghiera che Gesù ci ha rivelato e ci ha donato nello Spirito Santo. Pregare non è rifugiarsi in un mondo ideale, non è evadere in una falsa quiete egoistica. Al contrario, pregare è lottare, e lasciare che anche lo Spirito Santo preghi in noi. E’ lo Spirito Santo che ci insegna a pregare, che ci guida nella preghiera, che ci fa pregare come figli.

I santi sono uomini e donne che entrano fino in fondo nel mistero della preghiera. Uomini e donne che lottano con la preghiera, lasciando pregare e lottare in loro lo Spirito Santo; lottano fino alla fine, con tutte le loro forze, e vincono, ma non da soli: il Signore vince in loro e con loro. Anche questi sette testimoni che oggi sono stati canonizzati, hanno combattuto la buona battaglia della fede e dell’amore con la preghiera. Per questo sono rimasti saldi nella fede, con il cuore generoso e fedele. Per il loro esempio e la loro intercessione, Dio conceda anche a noi di essere uomini e donne di preghiera; di gridare giorno e notte a Dio, senza stancarci; di lasciare che lo Spirito Santo preghi in noi, e di pregare sostenendoci a vicenda per rimanere con le braccia alzate, finché vinca la Divina Misericordia.

 

LITTERAE APOSTOLICAE

de peracta beatificatione

 

PII XI

Ad perpetuam rei memoriam

 

 

    Teterrima ac miseranda seditio, rerumque publicarum eversio, quae labente saeculo decimo octavo per Galliam exorta, sacra omnia ac profana miscuit, non modo in Regem ac nobiles, sed praecipue in Ecclesiam Ecclesiaeque ministros saevit. Profligatissimi enim homines, rerum summa per nefas potiti, falsa sub philosophiae specie, odium, quo adversus Ecclesiam aestuabant fucati, totis viribus christia­num nomen penitus abdere connisi sunt. Quare contra Antistites sacrorum, Praesules ac sacerdotes iniquas saecularizationis leges detrectantes fidemque catholicam profitentes, vesanus furor exarsit, veterumque persecutionum tempora renovari visa sunt, ita ut immaculata sponsa Dei, Ecclesia, novis itemque gloriosis Martyrum coronis effulserit. Et re quidem vera Parisiis, horrenda illa et communi populorum consensu perpetuo exsecrata caedes, quae ineunte mense septembri anni mdcclxxxxii coenobium Carme­litarum, Seminarium Sancti Firmini, Abbatiam Sancti Germani, et carcerem vulgo La Force, tanto ac tam nobili sanguine infecit, iure meritoque compellari potest verum ac sollemne invictorum Christi heroum in odium fidei interemptorum Martyrium. Tres in eadem internecione ceciderunt Antistites. Primus Ioannes Maria du Lau, in dioecesi Petrocoricensi anno mdccxxxviii natus, qui, ad archiepiscopalem sedem Arelaten­sem evectus, in eadem Ecclesia regenda Caroli Borromaei Mediola­nensis Archiepiscopi virtutum aemulator exstitit, et cum venisset Lutetiam Parisiorum, et civilis constitutionis iniquum iusiurandum elicere renuisset, in Carmeli­tarum coenobium, immutatum in carcerem, detrusus, ab impiis sicariis gladio transfossus est. Alter Franciscus Iosephus de la Rochefoucauld, natus anno mdccxxxvi in dioecesi Engolismensi, qui, Bellovacensis Episcopus renuntiatus, doctrina non minus quam caritate insignis, omnia bona sua pauperibus diribuit, et cum verbo et scriptis catholicam fidem professus, iura­mentum refutasset, in coenobium Carmelitarum et ipse detrusus, lethali vulnere accepto, supra corpus germani fratris, iam occisi, exanimis occubuit. Tertius Petrus Aloisius de la Rochefoucauld, praedicti Episcopi frater, anno mdccxxxxiv natus, qui Santonensem episcopalem sedem obtinebat, et fidei vindex acerrimus Jansenistarum errores reprobaverat. Cum fratre Bellovacensi Episcopo compre­hensus, iuramento negato, a satellitibus iugulatur. Una cum tribus hisce Praesulibus, quamplures interfecti sunt sacerdotes tam saeculares quam regulares, vicarii, parochi, canonici, et nonnulli quidem fideles publicorum munerum dignitate clari. Hos omnes in odium fidei necatos fuisse constat. Nam carnifices, pro tribunali sedentes, vel singulos appellabant et iussum negantes iuramentum, illico adstantibus sicariis, proximo in atrio, vel etiam eos, spreta quacumque processus iuridici specie, mactandos clavis ferroque iugulandos tradebant. Continuo igitur appellari Martyres coepti sunt a coaevis et posteris praeclarissimi hi fidei adsertores; et percrebrescente in dies sanctitatis et martyrii fama de Beatorum Martyrum honoribus ipsis Servis Dei tribuendis Causa inchoata est. Die vero xvi m. ianuarii an. mdccccxvi rec. me. Decessor Noster Benedictus PP. XV introductio­nis Causae Commis­sionem obsignavit. Proposita autem de martyrio quaestione cum omnibus nominibus constitisset tam trium nomina­torum Antistitum quam centum octoginta et octo sociorum, quorum nomina inferius recensentur, internecionem in odium christiani nominis evenisse et solam fidem fuisse illius causam, Nos, sollemni decreto calendis octobribus anni vertentis dato, de martyrio martyriique causa eorundem centum nonaginta et unius venerabilium Servorum Dei constare ediximus. Cum igitur esset de martyrio prolatum iudicium, illud supererat discutiendum, nimirum ut Sacrorum Rituum Cardi­nales, et Consultores rogarentur an, stante approbatione martyrii martyriique causa, nec non dispensatione a signis, tuto procedi posse censerent ad sollemnem eorundem Venerabilium Servorum Dei Beatificationem. Hoc praestitit venerabilis frater Noster Vincentius Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Vannutelli, Episcopus Ostiensis et Praenestinus, Sacri Conlegii Decanus, Causae Relator, in generalibus comitiis coram Nobis in Vaticanis aedibus habitis, die v m. octobris huius anni, omnesque tam Cardinales quam qui aderant Patres Consultores unanimi consensu affirmative responderunt. Nos tamen in tanti momenti re Nostram aperire mentem distulimus, donec a Patre luminum caelestis sapientiae auxilium impetraremus. Quod cum impensis precibus fecissemus, tandem, die vii huius mensis et anni, eucharistico Sacro rite litato, accitis adstantibusque venerabi­libus fratribus Nostris Antonio Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Vico, Episcopo Portuensi ac Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Vincentio Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Vannutelli, Episcopo Ostiensi ac Praenestino, Sacri Conlegii Decano, Relatore Causae, nec non dilectis filiis Angelo Mariani, ipsius Congregationis Sacrorum Rituum a secretis, et Carolo Salotti, Fidei Promotore generali, sollemniter ediximus tuto procedi posse ad sollemnem Beatificationem Venera­bilium Dei Servorum qui infra nominantur. Quae cum ita sint, precibus etiam permoti Archiepiscopi Parisiensis atque Archiepiscoporum et Epi­sco­porum omnium Galliae, et cleri tam saecularis quam regularis nationis illius, apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi, facultatem facimus ut Beati in posterum appellentur nonaginta quinque Servi Dei in coenobio Carmelitarum necati, nempe I. Ioannes Maria du Lau, Archiepiscopus Arelatensis. II. Franciscus Iosephus de la Rochefoucauld, Episcopus Bellovacensis. III. Petrus Ludovicus de la Rochefoucauld, Episcopus Santonensis. IV. Vin­centius Abraham, sacerdos, in dioecesi Rhemensi parochus. V. Andreas Angar, paroeciae Parisiensis ad Sancti Salvatoris vicarius. VI. Ioannes Baptista Claudius Aubert, paroeciae Dominae Nostrae, in oppido Pontoise Versaliensis dioecesis curio. VII. Franciscus Balmain, in dioecesi Nivernensi ortus, iam Societatis Iesu sodalis, Parisiis degens. VIII. Ioannes Petrus Bangue, in dioecesi Bisuntina natus, nosocomii Parisiensis Sancti Jacobi a sacris. IX. Ambrosius Augustinus Chevreux, Congregationis Benedictinae a Sancto Mauro Parisiis summus moderator. X. Ludovicus Barreau de La Touche, eiusdem Congregationis monachus. XI. Renatus Iulianus Massey, ipsius Congregationis monachus. XII. Ludovicus Franciscus Andreas Barret, e dioecesi Avenionensi sacerdos, paroeciae Parisiensi ad S. Rochi addictus. XIII. Iosephus Bécavin e dioecesi Nannetensi sacerdos. XIV. Carolus Jeremias Béraud du Pérou, in dioecesi Rupellensi ortus, Societatis Iesu iam sodalis, postea Eudista. XV. Robertus le Bis, e dioecesi Constantiensi, ad S. Dionysii in oppido Briis sous Forges parochus. XVI. Iacobus Iulius Bonnaud, in archidioecesi S. Dominici ortus, Societatis Iesu iam sodalis, Vicarius generalis Lugdunensis. XVII. Ioannes Antonius Savine, in dioecesi Vapicensi natus, moderator sodalitatis clericorum Sancti Sulpicii. XVIII. Ludovicus Alexius Mathias Boubert, Ambianensi in dioecesi natus, diaconus, oeconomus sodalitatis clericorum Sancti Sulpicii. XIX. Ioannes Antonius Hyacinthus Boucharenc de Chaumeils, Aniciensi in dioecesi natus, Vicarius generalis Vivariensis. XX. Ioannes Franciscus Bousquet, Carcassonensi in dioecesi ortus, presbyter Parisiis commorans. XXI. Ioannes Franciscus Burté, Ordi­nis Minorum Conventualium, Parisiis, Procurator. XXII. Claudius Cayx-Dumas, e dioecesi Cadurcensi, Societatis Iesu iam sodalis, Ursulinarum Virginum ad Sancti Claudii Versaliensi in dioecesi moderator. XXIII. Ioannes Charton de Millou, Lugduni natus, iam Societatis Iesu alumnus, religiosarum a SS.mo Sacramento Parisiis confessarius. XXIV. Claudius Chaudet, e dioecesi Aquensi, paroeciae Parisiensi ad Sancti Nicolai de Campis addictus. XXV. Nicolaus Clairet, e dioecesi Constantiensi, a sacris in nosocomio Parisiensi incurabilium. XXVI. Iacobus Alexander Menuret, in dioecesi Valentinensi natus, praepositus domui Sancti Francisci Salesii in oppido Issy, penes civitatem Parisiensem. XXVII. Claudius Colin, superior hospitii et cappellanus ad altare Sancti Eutropii ad Nostrae Dominae, Lutetiae Parisiorum. XXVIII. Petrus Ludovicus Ioseph Verrier, e dioecesi Cameracensi, presbyter domus Sancti Francisci Salesii in oppido Issy. XXIX. Bernardus Franciscus de Cucsac, Tolosanae archidioecesis, e societate Sancti Sulpicii, mode­rator Seminarii philosophici Parisiis. XXX. Franciscus Dardan, e dioecesi Nanceiensi [Baionensi], alumnis ephebei Sanctae Barbarae a sacris confessionibus, Parisiis. XXXI. Guillelmus Antonius Delfaut, iam Societatis Iesu sodalis, archipresbyter in dioecesi Petrocoricensi. XXXII. Maturinus Victor Deruelle, Parisiis, paroeciae ad Sancti Gervasii presbyter. XXXIII. Gabriel Desprez de Roche, in dioecesi Nivernensi ortus, Vicarius generalis Parisiensis. XXXIV. Thomas Nicolaus Dubray, in dioecesi Bellovacensi natus, sodalitatis Sancti Sulpicii sacerdos. XXXV. Thomas Renatus Dubuisson, in dioecesi Vallis Vidonis ortus, parochus ad Sancti Dionysii in oppido Barville Aurelianensis dioecesis. XXXVI. Franciscus Dumasrambaud de Calandelle, dioecesis Lemovicensis Episcopi a secretis. XXXVII. Henricus Hippolytus Ermès, Parisiis natus, vicarius paroeciae ad S. Andreae des Arcs. XXXVIII. Armandus de Foucauld de Pontbriand, e dioecesi Petrocoricensi, Vicarius generalis Arelatensis. XXXIX. Claudius Franciscus Gagnières des Granges, Camberiensi in archidioecesi ortus, iam Societatis Iesu sodalis, presbyter domus Sancti Francisci Salesii apud Lutetiam Parisiorum. XL. Iacobus Gabriel Galais, e dioecesi Andegavensi, e societate Sancti Sulpicii moderator Seminarii Robertinorum. XLI. Petrus Gauguin, in archi­dioecesi Turonensi ortus, e societate Sancti Sulpicii, Issiensi bibliothecae praefectus XLII. Ludovicus Laurentius Gaultier, in Rhedonensi archidioecesi natus, nosocomii incurabilium Parisiis cappellanus. XLIII. Georgius Girault, in archidioecesi Rothomagensi natus (Pater Severinus inter Franciscales Sodales Tertii Ordinis), a confessionibus sororum Sanctae Elisabeth Parisiis. XLIV. Ioannes Goizet, archipresbyter paroeciae Nostrae Dominae oppidi Niort in Pictaviensi dioecesi. XLV. Petrus Landry, vicarius in eadem paroecia Nostrae Dominae, in dioecesi Pictaviensi. XLVI. Ioannes Philippus Marchand, Rupellensi in dioecesi ortus, et ipse vicarius paroeciae Nostrae Dominae oppidi Niort in dioecesi Pictaviensi. XLVII. Andreas Grasset de Saint Sauveur, natus Marianopoli in Canada, canonicus Ecclesiae cathedralis Senonensis. XLVIII. Carolus Franciscus le Gué, Rhedonensis archidioecesis, Societatis Iesu iam sodalis, Parisiis concionator. XLIX. Petrus Michael Guérin, e dioecesi Rupellensi, e societate Sancti Sulpicii, moderator Seminarii Nannetensis. L. Ioannes Antonius Guilleminet, e dioecesi Montis Pessulani, vicarius paroeciae ad Sancti Rochi Parisiis. LI. Franciscus Ludovicus Hébert, e dioecesi Baiocensi, in Congregatione Eudistarum vicarius Superioris generalis. LII. Iacobus Stephanus Philippus Hourrier, e dioecesi Ambianensi, e sodalitate Sancti Sulpicii, praefectus Seminario de Laon Parisiis. LIII. Ioannes Baptista Jannin, Constantiensi in dioecesi ortus, nosocomii Parisiensis de la Salpétrière a sacris. LIV. Ioannes Lacan, e dioecesi Ruthenensi, nosocomii a Pietate nuncupati Parisiis a sacris. LV. Claudius Antonius Rodulphus Laporte, e dioecesi Corisopitensi, Societatis Iesu iam sodalis, vicarius ad Sancti Ludovici, in oppido Brest. LVI. Franciscus Lefranc e dioecesi Baiocensi, Eudista, superior Seminarii et Vicarius generalis Constantiensis dioecesis. LVII. Guillelmus Nicolaus Ludovicus Leclercq, e dioecesi Atreba­tensi, in religione frater Salomon, e sodalibus Scholarum Christiana­rum. LVIII. Oliverius Lefebvre, in dioecesi Baiocensi ortus, nosocomii Parisiensis a Misericordia nuncupati Parisiis a sacris. LIX. Urbanus Lefebvre, ex archidioecesi Turonensi, societatis Missionum ad infideles presbyter, addictus postea clero ad Sancti Eustachii Parisiis. LX. Iacobus Ioseph Lejardinier des Landes, e dioecesi Sagiensi, parochus ad Sancti Nicolai in oppido de la Feuille dioecesis Constantiensis. LXI. Franciscus Caesar Londiveau, vicarius paroeciae loci Evaillé dioecesis Cenomanensis. LXII. Ludovicus Longuet, e dioecesi Baiocensi, canonicus ad S. Martini Turonensis archidioecesis. LXIII. Iacobus Franciscus de Lubersac, e dioecesi Petrocoricensi, Victoriae Ludovici XV filiae eleemosyna­rius. LXIV. Henricus Augustus Luzeau de la Mulonnière, in dioecesi Nannetensi ortus, e sodalitate Sancti Sulpicii, moderator Seminarii Andegavensis. LXV. Gaspar Claudius Maignien, ex archidioecesi Bisuntina, paro­chus loci la Villeneuve le Roi dioecesis Bellovacensis. LXVI. Ludo­vicus Mauduit, parochus ad Sancti Petri loci Noyers dioecesis Aurelianensis. LXVII. Franciscus Ludovicus Méallet de Fargues, e dioecesi Sancti Flori, Vicarius generalis dioecesis Claromontensis. LXVIII. Iacobus Ioannes Le Meunier, in oppido Mortagne ad Nostrae Dominae vicarius, dioecesis Sagiensis intra fines. LXIX. Ioannes Iacobus Morel (pater Apollinaris inter minores fratres Capulatos nuncupatus) Friburgensi in dioecesi natus, vicarius Germanorum in paroecia ad Sancti Sulpicii, Parisiis. LXX. Ioannes Baptista Nativelle, e dioecesi Baiocensi, vicarius ad Sancti Martini de Longjumeau dioecesis Versaliensis. LXXI. Benatus Nativelle, Ioannis praedicti frater, vicarius ad Sancti Dionysii in oppido Argenteuil dioecesis Versaliensis. LXXII. Nezel, clericus Parisiis natus, professor apud Sulpicianos Issienses, penes Lutetiam Parisiorum. LXXIII. Mathias Augustinus Nogier, e dioecesi Ani­ciensi, Parisiensibus Ursulinis a sacris. LXXIV. Ioseph Thomas Pazery de Thorame, e dioecesi Aquensi, alter a Decano capituli cathedralis Blezae. LXXV. Iulius Honoratus Cyprianus Pazery de Thorame, Iosephi Thomae praefati frater, Vicarius generalis Tolo­nen­sis, in dioecesi Foroiuliensi. LXXVI. Petrus Franciscus Pazery de Thorame, duorum praecedentium Servorum Dei avunculus, Vicarius generalis dioecesis Arelatensis. LXXVII. Petrus Ploquin, vicarius in loco Druye archidioecesis Turonensis. LXXVIII. Ioannes Baptista Michael Pontus, e dioecesi Constantiensi, presbyter sodalitatis S. Sulpicii, Parisiis. LXXIX. Rena­tus Nicolaus Poret, e dioecesi Baiocensi, parochus in oppido Boitron dioecesis Sagiensis. LXXX. Iulianus Poulain de Launay, e dioecesi Baiocensi, presbyter paroeciae Sanctorum Omnium in archiepiscopali civitate Rhedo­nensi. LXXXI. Petrus Nicolaus Psalmon, ex archidioecesi Rothoma­gensi, e sodalitate Sancti Sulpicii, superior Seminarii de Laon Parisiis. LXXXII. Ioannes Robertus Quéneau, in dioecesi Andegavensi oppidi Allonnes parochus. LXXXIII. Stephanus [Antonius] Franciscus Deusdedit de Ravinel, e dioecesi Baionensi [Nanceiensi], in Seminario Sancti Sulpicii, Parisiis, diaconus. LXXXIV. Iacobus Augustinus Robert de Lezardière, e dioecesi Lucionensi, in Seminario Sancti Sulpicii Parisiis diaconus. LXXXV. Claudius Rousseau, Parisiensis, e societate Sancti Sulpicii presbyter, praefectus in Seminario de Laon Lutetiae Parisiorum. LXXXVI. Vincentius Iosephus le Rousseau, e dioecesi Corisopitensi, iam sodalis Societatis Iesu, moderator a confessionibus sanctimonialium a Visitatione Parisiis. LXXXVII. Franciscus Urbanus Salin de Niart, e dioecesi Argentoratensi, canonicus in loco Saint Lisier de Conseraus dioeceseos Apamiensis. LXXXVIII. Ioannes Henricus Ludovicus Samson, e dioecesi Constantiensi, vicarius in oppido Caen dioecesis Baiocensis. LXXXIX. Ioannes Antonius Barnabas Séguin, ex archidioecesi Avenionensi, vicarius paroeciae Parisiensis ad Sancti Andreae des Arcs. XC. Ioannes Baptista Maria Tessier, in dioecesi Carnutensi ortus, presbyter sodalitatis S. Sulpicii Parisiis. XCI. Thomas Loup, appellatus Bonnotte, iam Societatis Iesu sodalis, in dioecesi Nivernensi natus, Ursulinarum Parisiensium confessarius. XCII. Carolus Regis Matthaeus comes de Alfons de la Calmette, Nemausensi in dioecesi ortus, emeritus militiarum dux Parisiis degens. XCIII. Mathurinus Nicolaus de la Villecrohain le Bous de Villeneuve, in archidioecesi Rhedonensi natus, Societatis Iesu iam sodalis, Monialium a Calvario Parisiis moderator. XCIV. Franci­scus Vareilhe-Duteil, in dioecesi Lemovicensi natus, iam sodalis Societatis Iesu, degens in pia domo S. Francisci Salesii loci Issy, penes Lutetiam Parisiorum. XCV. Iacobus Friteyre-Durvé, in dioecesi Claromontensi natus, iam sodalis Societatis Iesu, Missionarius Parisiis degens.

    Et similiter septuaginta duo Servi Dei, in Seminario Sancti Firmini, quod iam Congregationis a Missione Sancti Vincentii de Paulo domus fuit, mactati, videlicet. I. Andreas Abel Alricy, octogenarius sacerdos, in dioecesi Gratianopolitana natus, e clero ad Sancti Medardi. II. Renatus Maria Andrieux, Rhedonensis, iam sodalis Societatis Iesu, superior communitatis ad S. Nicolai du Chardonnet, Parisiis. III. Nicolaus Bize, Versaliensis ortu, Rector Seminarii S. Nicolai du Chardonnet Parisiis. IV. Stephanus Michael Gillet, Parisiensis, presbyter communitatis Parisiensis ad Sancti Nicolai du Chardonnet. V. Ludovicus Ioannes Matthaeus Lanier, ortus in dioecesi Vallis Vidonis, praefectus in eodem Seminario Sancti Nicolai du Chardonnet. VI. Carolus Victor Veret, Sagiensis ortu, diaconus communitatis Sancti Nicolai du Chardonnet. VII. Petrus Paulus Balzac, Parisiensis, in paroecia ad Sancti Nicolai du Chardonnet, presbyter. VIII. Ioseph Ludovicus Oviefre, Parisiensis, apud dictam paroeciam ad Sancti Nicolai du Chardonnet. presbyter. IX. Ioannes Franciscus Maria Benoit, dictus Vourlat, Lugdunensis ortu, iam Societatis Iesu sodalis, moderator spiritualis sanctimonia­lium a perpetua Adoratione SS.mi Sacramenti. X. Ioannes Carolus Maria Bernard, e dioecesi Nannetensi, canonicus regularis, et curator bibliothecae penes abbatiam Sancti Victoris, Parisiis. XI. Michael Andreas Silvester Binard, ortus in dioecesi Constantiensi, Parisiis in Conlegio Navarrensi doctor. XII. Claudius Bochot, ortus in dioecesi Trecensi, moderator Patrum a Doctrina Christiana Parisiis. XIII. Eustachius Felix, in eadem dioecesi natus, procurator Patrum a Doctrina Christiana Parisiis. XIV. Ioannes Franciscus Bonnel de Pradal, in dioecesi Apamiensi ortus, canonicus regularis ad Sanctae Genovefae Parisiis. XV. Claudius Ponse, e dioecesi Aniciensi, canonicus regularis Sanctae Genovefae Parisiis. XVI. Petrus Bonsé, Parisiensis, parochus ad Sancti Sulpicii in oppido Massy dioecesis Versaliensis. XVII. Petrus Briquet, e dioecesi Suessionensi, theologiae doctor in Conlegio Navarrae Parisiis. XVIII. Petrus Brisse, e dioecesi Bellovacensi, templi cathedralis canonicus, maior poenitentiarius. XIX. Carolus Carnus, e dioecesi Ruthenensi, in Conlegio Regio emeritus professor. XX. Ioannes Carolus Caron, e dioecesi Atrebatensi, parochus in oppido Collégien dioecesis Meldensis. XXI. Bertrandus Antonius de Caupenne, e dioecesi Auxitana, vicarius oppidi Montmagny in dioecesi Versaliensi. XXII. Nicolaus Colin parochus loci Genevrières dioecesis Lingonensis. XXIII. Sebastianus Desbrielles, ex archidioecesi Bituricensi, magister scholarum in nosocomio Parisiensi a Pietate. XXIV. Ioannes Petrus Duval, pariter magister scholarum in eodem nosoco­mio. XXV. Ludovicus Franciscus Rigot, ortu Ambianensis, aedituus in ipso nosocomio. XXVI. Iacobus Dufour, e dioecesi Constantiensi, vicarius ad Sancti Rhemigii loci Maisons archidioecesis Parisiensis. XXVII. Dionysius Claudius Duval, natus in oppido Saint-Etienne-du-Mont in eadem, Sancti Stephani paroeciae in archidioecesi Parisiensi vicarius. XXVIII. Iose­phus Falcoz, ortus in dioecesi Mauria­nensi, sacerdos Parisiensibus nosocomiis addictus. XXIX. Gilbertus Ioannes Fautrel, e Constantiensi dioecesi, cappellanus Hospitii pro infantulis proiectis alendis in suburbio Sancti Antonii Parisiis. XXX. Philibertus Fougères, Parisiensis ortu, parochus ad Sancti Laurentii in dioecesi Nivernensi. XXXI. Ludovicus Iosephus François, in dioecesi Cameracensi natus, moderator Seminarii Parisiensis Sancti Firmini. XXXII. Petrus Ioannes Garrigues, e dioecesi Ruthenensi, presbyter e clero Parisiensi. XXXIII. Nicolaus Gaudreau, Parisiensis, parochus oppidi Vert le petit in dioecesi Versaliensi. XXXIV. Georgius Hieronymus Giroust, in dioecesi Meldensi natus, vicarius loci Gennevilliers archidioecesis Parisien­sis. XXXV. Ioseph Maria Gros, e Lugdunensi archidioecesi, parochus ad Sancti Nicolai du Chardonnet Parisiis. XXXVI. Ioannes Henricus Gruyer, natus in dioecesi Sancti Claudii; e Congregatione Missionis, vicarius ad Sancti Ludovici Versaliensis dioecesis. XXXVII. Petrus Michaël Guérin du Rocher, Societatis Iesu iam sodalis, in dioecesi Sagiensi ortus, moderator domus nuper ad catholicam fidem conversorum, Parisiis. XXXVIII. Robertus Franciscus Guérin du Rocher, supradicti Petri Michaelis frater, iam Societatis Iesu sodalis, Parisiis degens. XXXIX. Ivo Andreas Guillon de Keranrun, in dioecesi Briocensi natus, curator Conlegii Navarrae et vice­cancellarius Athenaei Parisiensis. XL. Iulianus Franciscus Hédouin, e dioecesi Constantiensi, sacerdos Parisiis sanctimonialibus addictus. XLI. Petrus Franciscus Hénocq, natus in dioecesi Ambianensi, doctor in Conlegio a Cardinali Lemoine appellato, Parisiis. XLII. Eligius Herque du Roule, e Lugdunensi archidioecesi, iam Societatis Iesu sodalis, nosocomii a Pietate nuncupati Parisiis cappellanus. XLIII. Petrus Lodovicus Joret, presbyter. XLIV. Ioannes Petrus Le Laisant, in dioecesi Constantiensi ortus, vicarius ad Sancti Dionysii in oppido Dugny archidioecesis Parisiensis. XLV. Iulianus Le Laisant, supramemorati Ioannis Petri germanus frater, vicarius in oppido Videscoville archidioecesis Parisiensis. XLVI. Gilbertus Ludo­vicus Symphorianus Lanchon, in dioecesi Constan­tiensi natus, mode­rator spiritualis religiosarum a Portu Regali Parisiis. XLVII. Iacobus de la Lande, e dioecesi Sagiensi, parochus loci Illiers-l’Evêque dioecesis Ebroicensis. XLVIII. Ioannes Ioseph de Lavèze Belay, natus in dioecesi Vivariensi, nosocomii Parisiensis vulgo Hôtel Dieu vicarius. XLIX. Michael Leber, Parisiensis, curio paroeciae ad Sanctae Magdalenae loci Ville-l’Evêque Parisiis. L. Petrus Florentius Leclerq sive Clerq, ortus in dioecesi Ambianensi, presbyter in Seminario ad Sancti Nicolai du Chardonnet Parisiis. LI. Ioannes Carolus Legrand, Parisiensis, philosophiae professor in Conlegio de Lisieux nuncupato Parisiis. LII. Ioannes Lemaitre, in dioecesi Baiocensi natus, novensilis sacerdos Parisiis. LIII. Ioannes Thomas Leroy, in dioecesi Cata­launensi natus, prior parochus de la Ferté-Gaucher in dioecesi Meldensi. LIV. Martinus Franciscus Alexius Loublier, parochus loci de Condé-sur-Sarthe dioecesis Sagiensis. LV. Claudius Silvanus Mayneaud de Bisefranc, Augusto­dunensi in dioecesi natus, commu­nitatis a Sancto Rocho sacerdos concionator Parisiis. LVI. Claudius Ludovicus Marmotant de Savigny, Parisiensis, parochus loci Compans la Ville dioecesis Meldensis. LVII. Henricus Ioannes Millet, Parisiensis, ecclesiae ad Sancti Hippolyti Lutetiae Parisiorum vicarius. LVIII. Franciscus Ioseph Monnier, Parisiensis, ad Sancti Severini Parisiis vicarius. LIX. Maria Franciscus Mouffle, Parisiensis, paroeciae S. Merry vicarius. LX. Ioannes Michaël Philippot, Parisiensis, Conlegio Navarrae addictus sacerdos. LXI. Petrus Claudius Pottier, in civitate Havre natus, sodalis Congregationis Eudistarum, moderator magni Seminarii archidioecesis Rothoma­gensis. LXII. Iacobus Leonorus Rabé, natus in dioecesi Constantiensi, hospitii Parisiensis proiecto­rum puerorum vicarius. LXIII. Petrus Robertus Régnet, ortus in civitate Cherbourg, in dioecesi Constantiensi presbyter. LXIV. Ivo Ioannes Petrus Rey de Kervisic, in dioecesi Briocensi natus, vicarius Parisiensis ad Sancti Iacobi du Haut Pas. LXV. Nicolaus Carolus Roussel presbyter apud Seminarium Sancti Nicolai du Chardonnet Parisiis. LXVI. Petrus Saint James, natus in oppido Caen, Parisiensis nosocomii a Pietate eleemosynarius. LXVII. Iacobus Ludovicus Schmid, Parisiensis, ad Sancti Ioannis Evangelistae Parisiis parochus. LXVIII. Ioannes Antonius Seconds, Ruthenensi in dioecesi natus, iam sodalis Societatis Iesu, Parisiis in nosocomio Pietatis a sacris. LXIX. Petrus Iacobus de Turmenyes, in archidioecesi Rothomagensi natus, magnae domus Navarrae, Parisiis, magister ac presbyter. LXX. Renatus Ioseph Urvoy, e dioecesi Briocensi, sacerdos magister conferentiarum in Seminario triginta trium Parisiis. LXXI. Nicolaus Maria Verron, e dioecesi Coriso­pitensi, iam sodalis Societatis Iesu, Religiosarum mulierum a Sancta Aura, Parisiis, spiritualis moderator. LXXII. Ioannes Antonius Ioseph de Villette, in dioecesi Cameracensi natus, eques a Sancto Ludovico, iam militiae dux, Parisiis degens;

    Item Servi Dei unus supra viginti, qui in carcere abbatiae Sancti Germani interempti fuerunt: I. Daniel Ludovicus André Des Pomme­rayes, in archidioecesi Rothomagensi natus, paroeciae Parisiensis ad Sancti Pauli vicarius. II. Ludovicus Remigius Benoist, Parisiis ortus, in eadem civitate ad Sancti Pauli vicarius. III. Ludovicus Remigius Nicolaus Benoist, supradicti frater germanus, et ipse eiusdem Sancti Pauli paroeciae vicarius. IV. Ioannes Andreas Capeau, e dioecesi Avenionensi, vicarius memoratae a Sancto Paulo paroeciae. V. Anto­nius Carolus Octavianus du Bouzet, e dioecesi Auxitana, Vicarius generalis archidioecesis Rhemensis. VI. Armandus Chapt de Rastignac, e dioecesi Petrocoricensi, Vicarius generalis Arela­tensis dioecesis. VII. Ludovicus le Danois, e dioecesi Constantiensi, paroeciae Parisiensis ad Sancti Rochi vicarius. VIII. Claudius Fontaine, Parisiensis, paroeciae ad Sancti Iacobi de la Boucherie vicarius. IX. Petrus Ludovicus Gervais, ex archidioecesi Rotho­magensi, Archiepiscopi Parisiensis a secretis. X. Sanctes Huré, natus in dioecesi Versaliensi, presbyter Parisiis degens. XI. Carolus Ludo­vicus Hurtrel, Parisiis ortus, sacerdos ex ordine Minimorum. XII. Ludo­vicus Beniaminus Hurtrel, diaconus, praecedentis germanus frater. XIII. Anna Alexander Carolus Maria Lanfant, natus Lugduni, iam Societatis Iesu sodalis, concionator sacer, Parisiis. XIV. Laurent, sacerdos, puerorum lingua et auribus captorum educator Parisiis. XV. Thomas Ioannes Monsaint, ortus in dioecesi Baiocensi, paroeciae ad Sancti Rochi Parisiis vicarius. XVI. Franciscus Ioseph Pey, e dioe­cesi Foroiuliensi, vicarius ecclesiae S. Landry Parisiis. XVII. Ioannes Ioseph Rateau, ex archidioecesi Burdigalensi, presbyter Parisiis degens. XVIII. Marcus Ludovicus Royer, Parisiensis, in sua civitate ad Sancti Ioannis en Grève parochus. XIX. Ioannes Ludovicus Guyard de Saint Clair, in dioecesi Sagiensi natus, canonicus Noviomagi, in dioecesi Bellovacensi. XX. Ioannes Petrus Simon, Parisiensis, emeri­tus parochus, Lutetiae Parisiorum scholasticus, ad Nostrae Dominae Capituli canonicus. XXI. Petrus Iacobus Maria Vitalis, in archidioe­cesi Avenionensi natus, in ecclesia de Saint Merry, Parisiis, vicarius;

    Denique tres famuli Dei in carcere appellato La Force, interfecti, scilicet: I. Ioannes Baptista Bottex, in dioecesi Bellicensi ortus, oppidi Neuville-sur-Ain parochus. II. Michaël Franciscus de la Gardette, e dioecesi Claromontensi, Parisiensis paroeciae ad Sancti Gervasii vicarius. III. Franciscus Hyacinthus le Livec de Tresurin, natus in dioecesi Corisopitensi, Societatis Iesu iam sodalis, a sacris Filiarum Calvarii Parisiis.

    Horum omnium corpora et relliquiae, si quae supersint, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferenda, concedimus ut publicae fidelium venerationi proponantur, atque imagines radiis decorentur. Insuper, eadem auctoritate Nostra, ut de illis recitetur Officium et Missa celebretur de communi plurimorum Martyrum iuxta Rubricas Missalis et Breviarii Romani facultatem facimus. Eiusmodi vero Officii recitationem et Missae celebrationem fieri dumtaxat mandamus, in archidioecesi Parisiensi, ubi omnes centum nonaginta et unus Famuli Dei Martyrium fecerunt, et in dioecesibus ubi unus­quisque eorum natus est et vixit, et, quod ad venerabiles Dei famulos in religiosas congregationes, vel ordines regulares adlectos, in omnibus templis, vel sacellis, ac piis domibus ubique terrarum sitis, quae pertineant respective ad congregationes vel ordines, quorum ipsi Servi Dei fuerunt alumni, ab omnibus fidelibus tam saecularibus quam regularibus, qui Horas canonicas recitare teneantur: et quod ad Missas attinet a sacerdotibus continentibus ad templa in quibus Beatorum ipsorum festum celebretur. Denique largimur ut sollemnia Beatifica­tionis eorundem Famulorum Dei peragantur cum Officio et Missa duplicis maioris ritus, idque fieri concedimus in praedictis dioecesibus et in templis, seu oratoriis, quae nominavimus, die per respectivum Ordinarium designando, intra annum postquam eadem sollemnia in Patriarchali Basilica Vaticana fuerint celebrata. Non obstantibus Constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, nec non decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem ut harum litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrorum Rituum Congregationis subscripta, et Praefecti eiusdem Congregationis sigillo munita sint, in disceptationibus etiam iudicialibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione his ostensis Litteris, haberetur.

    Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvii mensis octobris, anno mcmxxvi, Pontificatus Nostri quinto.

P. Card. Gasparri, a Secretis Status.