Anna Maria Janer Anglarill

Anna Maria Janer Anglarill

(1800-1885)

Beatificazione:

- 08 ottobre 2011

- Papa  Benedetto XVI

Ricorrenza:

- 11 gennaio

Religiosa spagnola, fondatrice dell’Istituto delle Suore della Sacra Famiglia di Urgell, amò e servì con forza gli ultimi, in cui vide il volto di Dio sofferente, presente in modo speciale nei poveri e negli ammalati

  • Biografia
  • fama di santità e miracolo
  • LITTERAE APOSTOLICAE
“Tu, Signore, mi darai la grazia per essere una tua sposa fedele, che ti ami molto e ti serva nella persona dei malati, degli handicappati”

 

Ana María nacque il 18 dicembre 1800 a Cervera, nella provincia di Lleida in Spagna in seno ad una famiglia profondamente cristiana. Si mostrò fin dall’infanzia molto sensibile nei confronti dei poveri e degli ammalati, tanto da prestare le sue cure durante costanti visite presso l’ospedale della sua città natale.

Fu proprio in questo clima, caratterizzato dalla sofferenza, che la Serva di Dio maturò dentro di sé il forte desiderio di seguire completamente il Signore attraverso la vita consacrata. Nel 1819, venne accolta tra le Figlie della Carità di Cervera, un Istituto di diritto diocesano, dipendente dal Vescovo di Solsona, che si prendeva cura dei malati e degli infermi ricoverati all’interno dell’ospedale cittadino.

Ella prestò il suo caritatevole servizio in questo ospedale per circa vent’anni, ricoprendo il ruolo di infermiera, di insegnante e di maestra delle novizie.

La Venerabile Serva di Dio, nel 1830, venne nominata Superiora della Comunità e fu proprio in questa veste che ella dovette affrontare diverse difficoltà createsi durante il periodo della rivoluzione, negli anni 1833-1836. Il governo del tempo, infatti, soppresse le comunità religiose e la Serva di Dio e le sue consorelle, nel 1836, furono espulse dall’ospedale in cui prestavano il loro umile e caritatevole servizio. Nonostante ciò, Madre Anna non si scoraggiò e riuscì con tenacia a tenere unita e salda la comunità intorno all’ideale della vita consacrata e dell’assistenza agli infermi, organizzando e coordinando, durante la guerra carlista (1837-1840), l’assistenza e la cura negli ospedali da campo.

Al termine del conflitto bellico, fu esiliata in Francia per ben 4 anni e, tornata in Spagna, venne nominata Superiora nell’ospedale di Castelltort, finché, nel 1849, assunse nuovamente la direzione della comunità dell’ospedale di Cervera. Qui vi rimase per altri dieci anni, dedicandosi completamente alla realizzazione di diverse attività educative e caritative a favore degli orfani, dei bambini poveri, dei giovani, degli anziani e di tutti coloro che avevano bisogno di assistenza e cura. Nel 1858 il Vescovo di Urgell, Mons. José Caixal, interpellò la Serva di Dio chiedendogli di assumere la direzione dell’ospedale di La Seu d’Urgell e di occuparsi dell’insegnamento religioso nelle zone periferiche della città.

Ella accolse con umiltà tale invito e, nel 1859, si trasferì, insieme a due postulanti, in questa cittadina per adempiere l’incarico affidatole. In pochissimo tempo crebbe il numero delle religiose e la comunità si rafforzò sempre più intorno alla Serva di Dio, tanto da indurre il Vescovo ad approvare, nel 1860, la Regola dell’Istituto delle Suore della Sacra Famiglia di Urgel, presentatagli dalla stessa Madre Anna.

Nell’anno 1868, una nuova rivoluzione creò un forte clima ostile che provocò la chiusura di diverse fondazioni religiose e l’espulsione della Serva di Dio e delle sue consorelle. Questo allontanamento forzato dalla diocesi, indusse Mons. José Caixal ad affidare, nel 1874, l’Istituto della Sacra Famiglia alle cure di Don José Manyanet, divenuto in seguito Beato, il quale diede a quest’opera un’impronta diversa, incentrata tutta sulla vita contemplativa e claustrale. Tale fatto causò molteplici divisioni tra le religiose delle diverse case e spinse il nuovo Vescovo di Urgell, Mons. Salvador Casañas a togliere, nel 1879, a Don Manyanet la cura spirituale dell’Istituto, adoperandosi affinché la Serva di Dio potesse di nuovo svolgere le funzioni di Superiora.

Nel marzo del 1880, Madre Anna venne eletta Superiora Generale e, durante i tre anni del suo governo, diede inizio alla riforma dell’Istituto e fondò nuove case. La Serva di Dio visse gli ultimi anni della sua vita nel raccoglimento e nella preghiera nella casa madre di Talarn, mostrandosi a tutti come un vivo esempio di religiosa. In tutta la sua vita trasse forza dalla preghiera per continuare la missione affidatagli dal Signore in mezzo a tante difficoltà.

Dopo aver manifestato il suo ultimo desiderio, ossia quello di voler essere sepolta a terra come penitente per amore a Cristo, Madre Anna piamente si spense l’11 gennaio del 1885.

La continuazione della fama di santità spinse il vescovo di Urgell, a cominciare il Processo Informativo Ordinario il 13 maggio 1954. La Congregazione delle Cause dei Santi emise il relativo decreto di validità il 1 gennaio 1994. I Consultori storici nella riunione del 15 gennaio 2002 esaminarono i documenti della Causa.

I Consultori teologi poi, nel Congresso peculiare del 24 ottobre 2008, diedero parere favorevole sull’eroicità delle virtù e così decisero i Padri Cardinali e Vescovi, nella Sessione Ordinaria del 16 giugno 2009. Noi stessi abbiamo autorizzato la Congregazione delle Cause dei Santi a promulgare il relativo decreto il 13 luglio 2009.

Osservato quanto stabilito dal diritto, fu esaminata un’asserita guarigione miracolosa, che la Consulta medica del 15 ottobre 2009 ritenne scientificamente inspiegabile. I Consultori teologi nel Congresso del 13 gennaio 2010 attribuirono tale guarigione all’intercessione della Venerabile Serva di Dio e i Padri Cardinali e Vescovi lo ritennero vero miracolo nella Sessione Ordinaria del 16 novembre 2010. Così noi stessi abbiamo autorizzato la Congregazione delle Cause dei Santi a promulgare il decreto sul miracolo il 10 dicembre 2010 e abbiamo altresì stabilito che il rito della beatificazione si sarebbe svolto a La Seu d’Urgell, Spagna, l’8 ottobre 2011.

BENEDICTUS PP. XVI

LITTERAE APOSTOLICAE

VENERABILI DEI SERVAE ANNAE MARIAE JANER ANGLARILL,
BEATORUM HONORES DECERNUNTUR*

 

Ad perpetuam rei memoriam. — « Deus caritas est, et, qui manet in caritate, in Deo manet, et Deus in eo manet » (1 Io 4, 16).

Venerabilis Dei Serva Anna Maria Janer Anglarill vitam impense duxit iuxta haec verba evangelica minimos amando, eisdem ministrando. Etenim illa vultum Dei dolentis crevit in istis, praesertim in indigentibus et infirmis.

Ipsa est nata familiae prorsus christianae die XVIII mensis Decembris anno MDCCC Cervariae, in regione Illerdensi in Hispania. Inde ab infantia demonstravit se tantum moveri coram pauperibus et aegrotantibus ut curam eis praestaret quotiescumque eos invisebat in valetudinario sui oppidi. His in doloris adiunctis, Venerabilis Serva Dei ardens desiderium sensit Dominum plane sequendi per vitam consecratam. Anno MDCCCXIX recepta est in Congregationem Filiarum Caritatis Cervariae, Institutum iuris dioecesani, sub tutela Episcopi Celsonensis, quod operam dabat aegrotantibus et infirmis curandis in urbis valetudinario. Hoc in loco ea servitium praestitit fere XX annos, ubi etiam muneribus aegrorum ministrae, docentis et novitiarum magistrae est functa.

Antista communitatis anno MDCCCXXX nominata, multas difficultates sustinere debuit propter plurimas publicarum eversiones ab anno MDCCCXXXIII ad annum MDCCCXXXVI grassantes.

Etenim cum regimen illius temporis communitates religiosas supprimeret, Servam Dei eiusque sorores ex valetudinario, in quo humile caritatis

servitium praestabant expulsit. Nihilominus illa, spiritu nullatenus delapsa, unitatem communitatis servavit et firmo in proposito vitae consecratae et servitii erga infirmos, dirigens et administrans aegrotorum curam in militaribus valetudinariis tempore belli ab anno MDCCCXXXVII usque ad annum MDCCCXL. Post bellum exsilio in Francogallia multata est, ubi est morata quattuor annos. Cum in Hispaniam rediisset, Superiorissa valetudinarii in loco Castelltort est nominata. Anno MDCCCXLIX mense Ianuario Mater Anna Maria et Soror Maria Teresa Solá ex valetudinario Castelltort migrarunt in Domum Caritatis. Illic remansit decem annos et totam se dicavit educationi et operibus caritatis erga pupillos, infantes pauperes, iuvenes, seniores, eosque omnes qui adiumento aut cura indigebant. Anno MDCCCLVIII, Episcopus Urgellensis, Excellentissimus Dominus Iosephus Caixal, petivit ab illa ut valetudinarium dirigeret et operam daret instructioni religiosae in regione suburbana. Quam invitationem illa humiliter accepit. Anno itaque MDCCCLIX, duobus cum postulantibus, se contulit ad oppidum vulgo La Seu d’Urgell ut ministerium suum inciperet.

Breviter auctus est numerus religiosarum ac magis magisque communitas circa Servam Dei tantum est corroborata, ut anno MDCCCLX Episcopus approbaverit regulam, a Matre Anna Maria sibi praebitam, Instituti Sororum a Sacra Familia de Urgell. Anno MDCCCLXVIII nova rerum publicarum eversiones sensum hostilitatis rursum commovit, ita ut varia instituta religiosa clauderentur atque Serva Dei eiusque sorores expellerentur. Hac de causa, Reverendissimus Dominus Iosephus Caixal decrevit Institutum a Sacra Familia committere curae presbyteri Iosephi Manyanet, qui postea Sanctorum honores recepit quique novam formam Instituto impertiit, sorores scilicet ad vitam contemplativam necnon claustralem inducens. Hoc autem propositum plures dissensiones inter sorores induxit, ita ut novus Episcopus Urgellensis, Excellentissimus Dominus Salvator Casañas, anno MDCCCLXXIX curam spiritualem Instituti Reverendo Domino Iosepho Manyanet adimeret et eiusdem administrationem Servae Dei restitueret, iura et onera muneris Superiorissae illi iterum concedens. Anno MDCCCLXXX Venerabilis Serva Dei Antistita Generalis Instituti est electa. Quo munere per tres annos fungens, vitam Instituti instauravit et novas domus aperuit. Venerabilis Dei Serva ultimos annos vitae suae egit in meditatione et oratione apud domum in oppido vulgo Talarn, omnibus clarum testimonium vitae religiosae ostendens. Etenim ex oratione vires necessarias sine intermissione percipiebat ad opera persequenda inter multas tribulationes. Cum ultimum suum desiderium patefecerit, nempe ut in solo sepeliretur tamquam paenitens pro Christi amore,Venerabilis Dei Serva animam efflavit die XI mensis Ianuarii anno MDCCCLXXXV.

Cum autem post obitum fama eius sanctitatis percrebruisset, Episcopus Urgellensis Processum Ordinarium incohavit die XIII mensis Maii anno MCMLIV, cuius validitas iuridica agnita est a Congregatione de Causis Sanctorum per Decretum die I mensis Ianuarii anno MCMXCIV latum. Die XV mensis Ianuarii anno MMII, Consilium Historicorum documenta pertinentia ad causam perpendit. Consilium deinde Theologorum, in Congressu Peculiari die XXIV mensis Octobris anno MMVIII habito, de virtutibus heroicis a Dei Serva exercitis disceptavit, positivo quidem cum exitu. Patres deinde Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die XVI mensis Iunii anno MMIX coadunati, illam sententiam de virtutibus approbaverunt. Nos Ipsi decrevimus ut Decretum super virtutibus ederetur a Congregatione de Causis Sanctorum die III mensis Iulii anno MMIX. Rebus a iure statutis rite peractis, quaedam sanatio proposita est quae, Serva Dei intercedente, divinitus patrata dicebatur. Quam sanationem Medicorum Consilium, in Sessione diei XV mensis Octobris anno MMIX, ex naturae legibus inexplicabilem fuisse affirmavit. Die XIII mensis Ianuarii anno MMX actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, qui eam sanationem intercessioni Venerabilis Servae Dei attribuerunt. Die XVI sequentis mensis Novembris Patres Cardinales et Episcopi se congregaverunt in Sessione Ordinaria; quo in coetu, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est. Die X mensis Decembris anno MMX licentiam Congregationi de Causis Sanctorum dedimus de miraculo Decretum evulgandi atque statuimus ut beatificationis ritus die VIII insequentis mensis Octobris in La Seu d’Urgell in Hispania celebraretur.

Hodie igitur, in in Hispania, de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus S.R.E. Cardinalis Amato, Praefectus Congregationis de Causis Sanctorum, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos Venerabilem Dei Servam Annam Mariam Janer Anglarill in Beatorum numerum adscribimus: Nos, vota Fratris Nostri Ioannis Henrici Vives Sicilia, Archiepiscopi-Episcopi Urgellensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis Serva Dei Anna Maria Janer Anglarill, virgo, fundatrix Instituti Sororum a Sacra Familia de Urgell, quae, mulier humilis, fortis et dives in misericordia, sine ulla exceptione et discrimine servitium praebuit cunctis indigentibus et infirmis, Beatae nomine in posterum appelletur, eiusque festum die undecima Ianuarii, qua in caelum est nata, in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.

Cum vero in dies crescat necessitas christianorum qui pupillis, invalidis ac senibus curam et evangelicam ferant spem atque laetitiam, animos fidelium suscitare cupimus ut propriam suam partem assumant in missione Ecclesiae ad gentes dilatanda. Haec beata mulier praeclarum attulit exemplum sensus vere caritatis christiani imitandi. Ideo per suam intercessionem, excitentur illae heroicae vires ac animi fortitudo ut verum bonum hominum promoveatur et cuiusque fratris curandi necessitas servetur ad maiorem Dei gloriam.

Quae denique per has Litteras decrevimus et nunc et in posterum firma esse volumus, rebus quibuslibet contrariis non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Octobris, anno Domini MMXI, Pontificatus Nostri septimo.

De mandato Summi Pontificis
Tharsicius card. Bertone
Secretarius Status